Daar zat ik dan precies een jaar geleden. Alleen in de stad Groningen die voor mij nog grotendeels onbekend was.
Op het moment van schrijven woon ik alweer ruim een half jaar bij mijn ouders en ben ik alweer heel
‘’Goed, vertelt u eens, mevrouw Brinkhuis. Waarvoor bent u hier precies gekomen?’’ Een beetje twijfelend kijk ik de persoon tegenover
Een diner met de familie, het essentiële onderdeel van de kerstviering. Het geldt niet voor iedereen, maar voor mij betekende
Het najaar is altijd een beetje naargeestig. De dagen lijken soms meer op nachten, niemand wordt vrolijk van herfststormen en
Weer bij je ouders gaan wonen klinkt voor veel studenten als een regelrechte nachtmerrie. Toch zegde ik per 1 april
Ik zat laatst in de trein en toen gebeurde er iets… Ik heb heel vaak voor de grap gezegd dat
Waarom je mening opdringen niet oké is Ik eet vlees. En dat vind ik best oké. Natuurlijk weet ik dat
De zomervakantie begint bijna, tijd voor een reflectie. Wat kan er beter? En hoe geef ik mezelf een schop onder