Valentijn en digitale dates
In september van dit nog zo prille 2018 zal Tinder haar zevende levensjaar ingaan. Met meer dan een miljard swipes per dag en 50 miljoen gebruikers wereldwijd is de dating-app nog altijd razend populair. Ondanks de komst van nieuwere dating-apps en ondanks het feit dat Tinder zeker niet de eerste mogelijkheid van online daten was, zal de app niet snel van de markt verdwijnen. De laatste cijfers van Tindergebruik in Nederland zijn van 2014, toen iets minder dan 1,2 miljoen mensen actief waren op de app. Dat is zo’n zeven procent van de Nederlanders. Niet alleen de vrijgezellen zijn van de partij overigens: uit een enquête van de website Global Web Index bleek dat maar liefst dertig procent van de actieve gebruikers is getrouwd en nog eens twaalf procent er een andersoortige relatie op na houdt. Dat kan niet bevorderend zijn voor de reputatie van de app, die toch al enigszins op losse schroeven staat dankzij het roemruchte etiket van online ‘vleeskeuring’. In hoeverre zijn de kritieken en valkuilen van dit nieuwe daten terecht? Moeten we weer allemaal massaal anonieme rozen gaan sturen met lieve briefjes? Of is het louter doemdenken van mensen die geen heil zien tussen dit huwelijk van technologie en romantiek? Tijd om een stuk nuance aan te brengen in de wereld van het swipe daten.
Moeten we weer allemaal massaal anonieme rozen gaan sturen met lieve briefjes?
Ten eerste dat succes. Tinder doet het al zo goed sinds 2012 omdat het een simpele, doch revolutionaire wending wist toe te voegen aan de toenmalige online-datingwereld. Via het internet een partner zoeken kon al jaren, maar het landschap bestond vooral uit betaalde websites zoals Lexa, E-matching en Parship – namen die op het moment een lichtelijk suffe status hebben gekregen onder studerend Nederland, als ze überhaupt nog een paar belletjes doen rinkelen. Het verschil is natuurlijk die overduidelijk van deze internetgeneratie bekende directheid. Tinder is snel en simpel. Een account is gratis, zit zo in elkaar en je kunt onmiddellijk beginnen met zoeken. Aan bijna niemand hoeft het welbekende swipe-systeem nog uitgelegd te worden. Ook het merendeel van de bevolking dat niet zelf in bezit is van een account (zoals ondergetekende) weet dat met een eenvoudige veeg naar rechts aangegeven wordt dat je de desbetreffende persoon wel leuk vindt en een zwiep naar links het tegenovergestelde duidelijk maakt.
Klinkt helder, maar zorgt toch voor een paar complicaties. Uiterlijk is belangrijk en ook als je iemand voor het eerst ontmoet is de fysieke aantrekking het eerste waar je op let. Toch maakt een op foto’s gebaseerde eerste indruk dit fysieke aspect nog belangrijker, en aan een foto valt veel te sleutelen. Photoshop springt hierbij in het oog, een opgesmukt plaatje kan mogelijk meer matches opleveren. Vaak is het echter onschuldiger: van welke hoek moet er gefotografeerd worden, wat voor kleding is belangrijk, wat gebeurd er op de achtergrond et cetera. Presentatie is alles. Een snelle zoektocht op YouTube, waar behalve een eindeloze stroom aan middelmatige vloggers ook een schat aan informatie over allerlei onderwerpen op te vinden is, geeft meer dan 5.000 resultaten op de zoekterm: ‘How to improve your Tinder profile’. Werk aan de winkel.
Een snelle zoektocht geeft meer dan 5.000 resultaten op de zoekterm: ‘How to improve your Tinder profile’
Een interessant detail aan de gebruikers is de man/vrouw verhouding: van elke tien tinderaars zijn er zes mannen en vier vrouwen. Met deze balans is er significant meer te swipen voor de laatste groep. Daar komt nog bij dat de single (of in die blijkbaar 30% getrouwde) mannen een relatief zwaarder selectieproces moeten passeren. Een data-engineer bij de dating-app Hinge (een vergelijkbare dating-app die potentiële matches selecteert uit een groep mensen met wie je wederzijds vrienden hebt via Facebook) kwam erachter dat vijftien procent van de mannen de helft van alle likes binnenhaalt. Ter vergelijking, de helft van de likes naar de vrouwelijke groep werden verdeeld onder de eerste 25 procent. Succesvol Tinderen, dat blijkt nog een hele kluif.
Er is op basis van chat nooit zekerheid wie de persoon is op het moment dat de eerste date daadwerkelijk plaatsvindt
Daarnaast is er nog een gevaarlijkere ontwikkeling: uit een onderzoek van de Volkskrant begin vorig jaar blijkt dat één op de vijf vrouwen zich wel eens onveilig heeft gevoeld bij het gebruik van de app. Er is op basis van de foto’s en het gesprek via chat namelijk nooit zekerheid wie de persoon is op het moment dat de eerste date daadwerkelijk plaatsvindt. Verschillende vrouwen hadden in het artikel aangegeven dat ze bang waren de controle over de situatie kwijt te raken, of kwamen in aanraking met handtastelijke mannen. Zekerheid is moeilijk te vinden, en verklaart ook in zekere zin de meer kieskeurige manier waarop vrouwen datingapps gebruiken.
Om iets van lucht in deze zaak te brengen: Tinder is nog steeds een revolutionaire manier om met veel meer mensen contact te leggen dan in het echte leven, en het blijkt dat ook de anekdotes over eindeloze seksuele escapades en onenightstands eerder uitzondering dan regel zijn. Uit de eerder genoemde enquête uit de Volkskrant bleek dat de gemiddelde Tinderaar hier iets meer dan twee bedpartners aan overhield, en dat uit 25 procent hiervan ook nog een vaste relatie ontstond. Allemaal massaal achter de telefoonschermen duiken deze Valentijnsdag? Of toch maar weer de stoute schoenen aan in de kroeg? In ieder geval een kijktip voor de Nait-lezer: Tinder Love, een inmiddels al twee jaar geleden verschenen aflevering van Tegenlicht, de documentaireserie van de VPRO. Over Tinder, virtual reality en andere manieren hoe technologie en de liefde in de toekomst steeds meer samenkomen.
Wessel Stienstra