Een doorgeslagen vakantiedrang
‘Ik weet wat we moeten doen: een Srprs.me vakantie!’. Een vriendin kijkt hoopvol mijn kant op. ‘Ja, maar die is dan wel weer heel duur’, merkt een andere vriend op. Hij balanceert uit verveling op de achterste twee poten van zijn stoel. Een diepe zucht begeeft zich door de kamer. ‘En wat nou als we toch gewoon naar Krakau gaan vanaf Eindhoven en dan drie dagen lang het geld dat we besparen uitgeven aan het stappen?’ ‘Nee, nee, ik heb komende maand een alcoholloze maand’, laat een andere vriendin weten. Ditmaal een nog diepere zucht. ‘Waarom pakken we anders niet de trein?’ stel ik voor. Plotseling lijkt iedereen weer klaarwakker deel te nemen aan de discussie. ‘De trein?!’ Mijn vriend verliest bijna zijn balans terwijl hij mij met grote ogen aanstaart.
Het lijkt tegenwoordig wel de gewoonste zaak van de wereld om het vliegtuig te pakken en zo op de meest exotische bestemmingen neer te strijken. Het is de snelste manier om van A naar B te komen, spotgoedkoop en bovendien gewoon heel erg leuk. Maar er kleeft toch ook wel een onaangename keerzijde aan. Het is er eentje die ik zelf ook graag even negeer bij het boeken van mijn vakantie, maar laten we het er toch eventjes kort met elkaar over hebben. De toeristische sector is jaarlijks verantwoordelijk voor een uitstoot van 4 miljard ton aan broeikasgassen. De grootste boosdoener is het vliegtuig, dat 12% van die 4 miljard voor z’n rekening neemt.
Een voor de hand liggende oplossing zou zijn om het vliegen duurder te maken, maar het tegenovergestelde is momenteel het geval: luchtvaartmaatschappijen zijn verstrengeld in een concurrentiestrijd die als gevolg heeft dat vluchten alsmaar goedkoper worden. Maar er was toch laatst een klimaatakkoord getekend waar ieder land met een gezond verstand een handtekening onder had gezet? De luchtvaartsector blijft daarin echter buiten beschouwing, zij mogen de problemen zelf oplossen. Maar luchtvaartmaatschappijen lijken nog maar weinig te zien in het snel vinden van een oplossing voor de uitstootproblematiek.
Is er überhaupt wel een probleem? Het lijkt erop dat de terughoudendheid om actie te ondernemen verstrekkende gevolgen kan gaan hebben: in ongeveer 50 jaar wordt er met de huidige toename van luchtvaarverkeer verwacht dat de uitstoot van de luchtvaartsector gelijk zal zijn aan de totale toegestane uitstoot volgens het klimaatakkoord van Parijs. Het vliegtuig is echter slechts één aspect van het grotere geheel van de vakantieproblematiek. Hotels, zwembaden, toeristische attracties rijzen overal ter wereld de grond uit. De drang om te consumeren en de constant toenemende mobiliteit van de reiziger anno 2018 zorgen ervoor dat de ecologische voetafdruk van de toeristisch sector groter is dan ooit tevoren. Daarbij gaat het niet alleen om zij die een week lang zich opsluiten in een vakantieresort in een verlaten woestijn, maar ook om de gemiddelde citytrip-pakkers en dus niet het allerminst de gemiddelde student van vandaag de dag. Wellicht goed om bij het boeken van de volgende geweldige vakantie dit korte artikeltje – al is het maar voor heel eventjes – in het achterhoofd te houden. Ook met een heel kleine portemonnee dragen wij een verantwoordelijkheid voor het probleem. Het bespaarde geld zal namelijk bij lange na niet op kunnen tegen de uiteindelijke prijs van de beslissingen die wij nu nemen. Oh, en die vakantie, die hebben we nog steeds niet geboekt…
Casper de Boer is student-assessor bij de Faculteit der Letteren. Ook een gastcolumn schrijven? Mail ons!