Films met Fleur: Licorice Pizza

Films met Fleur #1: Licorice Pizza

★★★★☆

Na lang wachten zijn de bioscopen eindelijk weer open en is het tijd voor mijn eerste maandelijkse column bij de Nait. Hier zal ik jullie mijn ongezouten mening verkondigen over films die ik heb gezien, van blockbusters tot arthouse. In deze eerste editie zal ik het hebben over Licorice Pizza, een film van een van mijn favoriete regisseurs Paul Thomas Anderson, die je misschien kent van films als There Will Be Blood en Boogie Nights.

In de afgelopen tijd toen de bioscopen dicht waren, heb ik me al enorm verheugd op het moment dat ik Licorice Pizza eindelijk op het witte doek zou kunnen zien. En het heeft compleet aan mijn verwachtingen voldaan. De trailer is al erg uitnodigend: een mooi kleurenpalet, David Bowie’s “Life on Mars,” en Bradley Cooper die een losbandige acteur uit de jaren zeventig speelt. De film vertelt het verhaal van twee jonge mensen, vijftienjarige Gary Valentine en vijfentwintig-jarige Alana Kane. Gary is de oudste jongen in een gezin zonder vader waarin hij deze rol probeert te vervullen voor zijn jongere broertje. Na zijn gefaalde carrière als kindacteur begint hij verschillende bedrijven om geld te verdienen. Alana werkt voor een fotografiebedrijf waar ze zich niet op haar plek voelt. In een poging om haar leven betekenis te geven, helpt ze Gary met zijn bedrijfjes en wordt ze vrijwilliger voor een politieke campagne.

Als Alana en Gary elkaar ontmoeten vinden ze allebei in elkaar iets waar ze naar opzoek zijn. Gary ziet in Alana’s gezelschap volwassenheid en geborgenheid. Alana ziet in Gary haar tienerjaren waar ze naar terugverlangt. Er ontstaat een soort familiaire liefde voor elkaar die zich door de film heen ontwikkeld. Echter vind ik het geen romantisch verhaal, het is eerder een tragisch plot van twee mensen die hun emotionele bagage proberen te verwerken in een problematische relatie.

Licorice Pizza is een film zonder een sterk plot, maar meer een vertoning van twee mensen die het naar hun zin hebben en samen anekdotes meemaken die ze later nog veel zullen terugvertellen. De film is ronduit leuk om te kijken: hij is grappig, hij is mooi, heeft een geweldige soundtrack, en de twee hoofdrolspelers leveren ijzersterk acteerwerk. Ga deze film kijken, ook als het verhaal je niet aanspreekt, beloof ik je dat je met een glimlach de bioscoop uitloopt.