Lekker bij paps en mams – Deel III
2020 is net begonnen en dat betekent dat het alweer een jaar geleden is dat ik besloten heb om de huur van mijn kamer op te zeggen en weer bij mijn ouders in te trekken. Hoewel ik de huur pas vanaf april 2019 had opgezegd, was na lang wikken en wegen de knoop begin januari toch echt doorgehakt. Het klinkt cliché om te zeggen dat de tijd vliegt, maar jeetje, ik kan me bijna niet voorstellen dat ik dit besluit alweer een jaar geleden genomen heb. Tegelijkertijd ben ik inmiddels wel weer helemaal gewend aan wonen bij mijn ouders en het op en neer moeten reizen tussen Zwolle en Groningen. Het brengt zo nu en dan nog wel eens uitdagingen met zich mee, maar ik heb me aardig aan kunnen passen aan mijn ‘nieuwe leven’. Een van de redenen waarom ik terug ben verhuisd naar mijn ouders, was dat ik veel kon sparen. Dat is alleen helaas nog niet altijd even goed gegaan. Omdat ik mijn geld niet meer uit hoefde te geven aan dingen als boodschappen, dacht ik dat ik überhaupt bijna geen geld meer zou uitgeven. Maar die spaarrekening bracht me elke keer toch wel in de verleiding om dingen te kopen die ik eigenlijk niet nodig had. En met dingen die ik niet nodig heb bedoel dan vooral: lekkere snacks op het station. Man, wat heb ik daar de eerste paar maanden dat ik weer in Zwolle woonde veel geld aan verspild. Een goed voornemen voor het huidige collegejaar was dan ook minder snacks kopen op het station. En hoewel hier vanaf september ook wel echt verbetering in is gekomen, neem ik dit goede voornemen ook mee naar 2020. Ik kwam ook het eerste semester van dit jaar nog nét iets te makkelijk in de verleiding om iets lekkers te halen op het station. Dit moet, vind ik zelf, vanaf 2020 toch wel écht afgelopen zijn. Want mijn hemel, wat een verspilling van je geld is dat eigenlijk.
Ik kreeg van veel studenten nog wel eens de vraag of het allemaal wel een beetje te doen is, dat heen en weer reizen voor elk college. En ja, het is goed te doen. Het enige probleem is dat ik in de ochtend altijd wat opstartproblemen heb en dat ik, wanneer ik nu de bus of de trein mis, ook echt te laat op college ben. Eerder kon ik dan natuurlijk nog wel een stukje harder fietsen, maar de trein of bus gaat niet sneller rijden als ik te laat ben. Tot nu toe is het gelukkig nog geen enkele keer misgegaan.
Het aankomende semester staat me (in mijn ogen) een van de meest spannende momenten uit mijn studietijd te wachten, namelijk mijn eerste stage op een middelbare school. Dat wordt ook nog wel even een dingetje, je kan namelijk niet zelf een school uitkiezen. Het vele reizen met het OV ben ik inmiddels wel gewend en dus zou ik het ook niet erg vinden om voor mijn stageschool voor dag en dauw op te moeten staan en er naar toe te reizen met de trein of de bus. Er is alleen nu wel een hele grote maar… als het een school ergens achterin Groningen of Friesland is, heb ik wel een serieus probleem. Die plaatsen zijn namelijk slecht bereikbaar vanaf Zwolle, waardoor het nog wel eens knap lastig kan gaan worden om daar elke dag op tijd te zijn. Ik heb er vertrouwen in dat ik gewoon op een school terecht kan die wel makkelijk te bereiken is vanaf Zwolle, maar ik moet toegeven dat in die onzekerheid zitten niet echt prettig is. Volgend jaar, wanneer ik met mijn lio-stage begin, heb ik gelukkig wel iets meer vrijheid als het aankomt op scholen en locatie. Dit jaar wil ik dan ook actief op zoek gaan naar een stageschool in Zwolle. Gelukkig kan ik op vrijwel iedere middelbare school in Zwolle mijn stage doen, dus dat zie ik wel goedkomen.
Het voelt aan de ene kant heel gek dat ik alweer in de laatste fase van mijn studie zit. Tegelijkertijd merk ik ook dat ik steeds meer klaar ben voor een volgende stap. Ik heb er wel behoefte aan om mijn eigen geld te verdienen, en ik begin ook steeds meer te merken dat ik zo onderhand wel klaar ben met het schrijven van papers en essays. Misschien dat dit sowieso van maar weinig mensen een hobby is, maar als je al weet dat je voor het onderwijs wil gaan, wil je het liefst daar zoveel mogelijk mee doen. Gelukkig gaat mijn stage dan ook bijna beginnen.
Ik krijg van mensen ook nog weleens de vraag of ik dingen mis en of ik weleens spijt heb gehad van mijn besluit. Spijt heb ik niet, al mis ik de gezellige borrels natuurlijk weleens. Tegelijkertijd kan ik het ook steeds meer waarderen als ik gewoon lekker een avondje thuis kan zijn. Het enige echte nadeel dat ik nu heb opgemerkt, is dat ik niet altijd zelf kan bepalen wat ik wil eten. Al is dat soms juist ook wel heel fijn. Toen ik nog in Groningen woonde, had ik vaak de grootste moeite met bedenken wat ik elke avond wilde eten. Tegelijkertijd had ik er wel meer vrijheid in en hoefde ik dus nooit dingen te eten die eigenlijk niet lekker vond. Dat is nu helaas nog weleens het geval, al komt het eigenlijk nauwelijks voor. Ik merk eigenlijk vooral aan dit soort kleine dingen dat ik vooral behoefte heb aan een eigen plekje met mijn vriend, helaas zit dat er financieel gezien voorlopig nog niet in (zie mijn tirade over de huizenmarkt in deel II). Al met al ben ik, een jaar naar mijn besluit, nog altijd tevreden over mijn keuze. Je zult je leven er iets op aan moeten passen, maar dat is me tot nu toe aardig gelukt.