Verraders
Een van de dingen die ik de afgelopen jaren heb ontdekt is hoeveel verraders onze samenleving telt. Een van de schokkendste dingen in het leven is verraad. Het menselijk leven is lijden. Het lijden laat zich simpel scheiden in twee categorieën. Ten eerste tragedies; het lijden dat een noodzakelijk deel is van het leven, zoals de dood. Ten tweede; niet noodzakelijk lijden, zoals verraad en leugens. Hoe verschrikkelijk tragedies ook zijn, verraad is erger, het is niet nodig en ons vertrouwen is beschaamd. Verraad komt zowel groot als klein. Kleine dingen, zoals liegen over het koekje dat je gepakt hebt, je CV opleuken en dergelijke. Grote voorbeelden van verraad; vreemd gaan, wat Judas deed, wat Ephialtes deed (de Griekse verrader bij de Slag bij Thermopylae) wat Quisling in Noorwegen deed, Mussert in Nederland en een overheid die onschuldige mensen naar vernietigingskampen stuurt. Dit alles is verraad. Verraad is zwaar voor de mens. Het ontwricht relaties, gezinnen en hele samenlevingen. Soms komen mensen verraad niet te boven.
Door het verraad van Ephialtes verloren de Grieken de slag van de Perzen. Gelukkig voor de vrije wereld werden de Perzen later wel verslagen door de Grieken. Leonidas, zijn Spartanen en vele andere Grieken zijn wel afgeslacht door toedoen van Ephialtes. Nederland is na de oorlog hersteld, maar vele onschuldige mensen hebben het leven gelaten. Verraad kenmerkt zich door het ontkennen van een evidente waarheid in een handeling. Binnen een relatie ben je trouw; je bent loyaal aan je landgenoten en een overheid beschermt haar burgers of het nu Perzen, Grieken, joden, moslims of christenen zijn. Dat maakt niet uit. Ieder mens weet dit, blank (of wit), zwart (of gekleurd), geel (dit mag nog wel?) of blauw (door te veel inname van zilver).
Een kenmerkend onderdeel van al mijn bijdragen tot op heden is het benoemen van verraad. In al mijn stukken staat de zinsnede: saneren kun je leren, dit is waar overheden of universiteiten geld verspillen. Dit is verraad aan de burgerij, die geplukt wordt door de staat en in tegenstelling tot de ultrarijken, is de burgerij gebonden aan een locatie. De ultrarijken en grote bedrijven zijn niet gebonden aan een locatie – het woord multinational legt dit gegeven bloot – en kunnen eenvoudig belasting ontduiken. Een universiteit is voor onderzoek en onderwijs. Het is geen baantjesmachine voor bureaucraten noch een plek waar mensen beoordeeld zouden moeten worden op ras of geslacht (zie mijn bijdragen in de Nait jaargang 48 nr. 2 en jrg. 49 nr. 2) . De beste wetenschappers naar de top!
Sommige leugens zijn onbedoeld. Men weet niet dat men liegt. Mijn bijdrage over de misvatting dat kinderen niet gemakkelijk meerdere talen tegelijk kunnen leren is hier een voorbeeld van (zie Nait jrg. 48 nr. 3). Mensen verkondigen graag prietpraat. Dan lijken domme mensen slimmer. Ik hoop dat mijn stukken in het afgelopen jaar hebben bijgedragen aan jouw vermogen om daar doorheen te kijken. Dit soort gemeenplaatsen houden de verdere vooruitgang van de mensheid tegen. We moeten ons eigen spreken, schrijven en verstaan vrij houden van dit soort dwalingen. Deze dwalingen zijn namelijk een schending van de evidente waarheid dat spreken, schrijven en verstaan de waarheid behoren te dienen.
Veel kwalijker zijn de mensen die willens en wetens een evidente waarheid verdraaien. Het doel van politiek is het dienen van de mensen die deel uitmaken van een gemeenschap. Dit is een evidente waarheid. Helaas denken onze politici er anders over. Dat heb ik niet zelf bedacht. De voormalig minister Ronald Plasterk (PvdA) liet in een interview met de Volkskrant doorschemeren dat Frans Timmersmans (ook PvdA) louter voor zijn carrière in de Tweede Kamer zat. Hij weigerde een half jaar ook maar enig werk te doen tot hij het woordvoerderschap buitenlandse zaken had. Timmermans heeft over Plasterk gezegd (volgens Plasterk): ‘Jij bent een echte problem solver’. Ik citeer uit het interview: ‘Dat bedoelde hij kritisch. Ik had de houding van een bèta: we hebben een probleem, we maken het zo klein mogelijk en lossen het op. Maar in de politiek, als je op meta-niveau kijkt, kun je ook zeggen: wees blij, koester dat probleem! Maak het groter. Dan kun je er nog jaren plezier van hebben!’ Dit is verraad. Onze elite verraadt ons zodat ze lekker carrière kunnen maken. Dat allerlei wijken steeds minder leefbaar worden maakt niet uit. Dat de lonen amper stijgen, dat kun je koesteren. Dat kun je groter maken. Dat is onze politiek. Nu begrijpen we waarom de problemen in de samenleving niet worden opgelost. Jammer voor de ouderen in de uitgeklede bejaardentehuizen. Zuur voor de junks en daklozen. Balen voor de vrouwen die op straat niet veilig zijn. Jammer voor de studenten met een studieschuld. Een groter deel van de bevolking in schuldknechtschap met hypotheken en studieschuld, alsof dat in de VS zo goed werkt.
Vooruitgang! In Nederland is volgens het CBS het aantal huishoudens met een laag inkomen stagnerend. Weer een zetel erbij! Gelukkig voor de politicus! Dit is een probleem dat je kan koesteren! Dat is weer een paar jaar auto met chauffeur voor de eurocommissaris! VVD of CDA of misschien PvdA? Stem vooral op het establishment, die gaan je helpen! Hoe groter het probleem hoe makkelijker ze verkozen worden.
Ten voorbeeld: in de plaatsen met de grootste problemen hebben de politici het vaak het makkelijkst. In Detroit en Chicago kan een Democraat de verkiezingen niet verliezen. Dat deze steden de afgelopen decennia onder Democratisch bestuur zijn leeggelopen maakt niet uit. Dat de criminaliteit enorm is, dat komt door Trump natuurlijk. Dat het merendeel van de kinderen geen vader heeft, komt door racisme. Dat de werkloosheid hoog is… Erg mooi dan worden we herkozen! Als een Republikein er wat van zegt: ‘Dat is een racist, die je wilt onderdrukken.’ Gaat het establishment deze mensen helpen? Voor wie zitten deze mensen er? Een ding is duidelijk: niet voor de mensen die ze zouden moeten vertegenwoordigen.
Misschien geldt dit alleen voor een klein deel van onze elite en saboteert die het hele systeem. Misschien. Wie weet. Misschien is dit alles vette pech. Pech is natuurlijk altijd een slap excuus. Dit alles overkomt onze elite. Het zijn een soort van slappelingen die zich laten sturen door de tijd. Alsof ze op een trein zitten en ze kunnen er niet af. Dan zijn ze op zijn minst incompetent. Misschien is dit het geval. Misschien geldt dit voor een deel. Wie weet. Ik denk dat het beter is om als ik wil vaststellen wat iemand wil, wat iemands intenties zijn, door te kijken naar de resultaten van iemands handelen en spreken. Kortom, er wordt gekozen om deze problemen in stand te houden. De drie opties zijn: pech, incompetent en verraad. Wie weet het antwoord? Dit navorsen van intenties is altijd speculatief van aard. Ik weet het niet zeker welke van de drie het is, maar het is een van de drie en dat stemt niet hoopvol.
Kortom, houd de overheid zo klein mogelijk, zodat ze zo min mogelijk kan verprutsen. En nogmaals: saneren kun je leren. De overheid zo dicht mogelijk bij de burger, zodat de afstand tussen de burger en de overheid zo klein mogelijk is. Een nieuwe elite – gaat dat helpen? We kunnen niet anders. Maar of het ook langdurig helpt, dat is maar de vraag.
Verraad, dat is nogal een misdaad. Mussert en Quisling zijn na de oorlog terecht gesteld voor hun verraad. Ephialtes werd vermoord. Judas heeft zich uit berouw verhangen.