Tinderterreur en happn-hetze
“Het zwaard van Damocles hangt boven jullie hoofden,” is misschien wel de meest onheilspellende zin die je als leraar aan je leerlingen kunt vertellen. Mijn leraar Nederlands, meneer Ferwerda, had er een handje van om deze zin te pas en te onpas te laten vallen in de klas, vooral als we weer eens aan het klieren en aan het etteren waren. Een klas 14-jarige gymnasiastjes mag dan wel wat hersens bezitten, zo’n dreigement kwam nog niet bij ons binnen. Bij de lerarenopleiding weet ik inmiddels dat je je altijd in duidelijke termen moet uitdrukken en dat je zeker nooit moet dreigen. Helaas, meneer Ferwerda, u hebt op dit onderdeel onvoldoende gescoord.
Maar toch, het zwaard van Damocles is me bijgebleven. Het komt van een eeuwenoud verhaal over de dienaar van een tiran, Damocles genaamd, die voor één dag in de schoenen mocht staan van zijn meester. Damocles nam er het beste van en organiseerde een fantastisch feestmaal. Toen hij aan zijn schaal vol lekkers wilde beginnen, keek hij omhoog en zag tot zijn schrik dat er een vlijmscherp zwaard aan slechts een flinterdunne paardenhaar recht boven de troon hing. De boodschap van de tiran was duidelijk: je mag nog in zulke grote weelde leven, er hangt altijd gevaar boven je hoofd en het kan zo met je afgelopen zijn.
In de wereld van het online daten waart het zwaard van Damocles ook rond. Ik zit al een flinke tijd op apps als Tinder en happn. Gesterkt door het succes van andere mensen uit mijn omgeving hoop ik ook ooit nog eens iemand aan de haak te slaan, maar helaas nog zonder succes. Dan ga je je toch afvragen: waar gaat het steeds mis? Er zijn tig websites, blogs en Youtube-filmpjes die je op een Tel Sell-achtige manier de gouden formule presenteren waarmee je elke match of crush kunt krijgen. Je uiterlijke voorkomen is en blijft de doorslaggevende factor. Ik vind mezelf niet bovengemiddeld knap of lelijk en al helemaal niet fotogeniek, maar ik vertik het om een nepversie van mezelf te presenteren. Toch lijkt een meerderheid van de vrouwelijke gebruikers een datingapp als verlengstuk te zien van hun eigen narcisme. Daarvoor ga je maar op Instagram. Wat zeg ik? Een link naar hun Instagramaccount is bij hen vaak zelfs inbegrepen!
Ik moet het (hopelijk) hebben van mijn humor en hersens, alleen is dat lastig visueel te maken. Een grappig, luchtig tekstje moet ervoor zorgen dat ik er enigszins tussenuit spring. Tragisch genoeg neemt de gemiddelde Tinderaar of happener niet de moeite om die bio te lezen, laat staan hem zelf in te vullen. Bij de weinige keren dat dat wel gebeurt, lijkt het er nog het meest op dat ze net nieuwe woordjes hebben geleerd op de basisschool: ‘reizen’ komt vaak voorbij, net als ‘natuur’, ‘sporten’, ‘slapen’, ‘dansjes en drankjes’ en ‘food’ (in het Engels, want dat maakt je o zo interessanter). ‘Food lover’ spant de kroon. Ja lieverd, laten we alle basisbehoeften op een rijtje zetten: ‘groot fan van onderdak op elk moment van de dag’, ‘wordt enthousiast van ademhalen’, ‘verzot op water drinken’.
Als het zeldzame moment daar is dat elkaars standaarden elkaar blijken te raken en je een match of een crush hebt, wordt het helemaal spannend. Iemand vindt mij leuk?! Ik waan mijzelf in amoureuze weelde. Dan treedt de sociale regel in werking dat je als man het voortouw moet nemen en de openingszin moet sturen. Een bekentenis: het is mij inmiddels zó om het even dat ik altijd dezelfde zin stuur, namelijk: “Dus, [naam invoegen]: als onze ouders vragen hoe we elkaar ontmoet hebben, wat gaan we dan zeggen?” Geen antwoord zal hetzelfde zijn en ik krijg meteen een indruk hoe creatief de dame aan de andere kant is.
Op dat moment komt het zwaard boven mij te hangen. Drie opties zijn mogelijk: ik krijg antwoord, ik krijg geen antwoord of ik word verwijderd. Alleen met de middelste optie heb ik moeite. Geen antwoord? Het zwaard heeft mij doorklieft. Ga. Dan. Niet. Op. Deze. App. Wees dan niet dat kraslot dat je vol hoop naar de gallemiezen krast en waar geen prijs onder blijkt te zitten.
De tragiek is natuurlijk dat, wanneer ik wél antwoord krijg, optie 2 en 3 nog steeds gelden. Inmiddels heb ik wel enig repertoire aan onderwerpen die ik kan inbrengen en wendingen die ik in het gesprek kan verwerken, maar het blijft aanzien. De dames die beweren ‘vloeiend sarcasme’ te spreken zijn de grootste desillusies, aangezien ze deze taalfiguur domweg niet herkennen. Eén verkeerde zin – blijkbaar? – en je hoort of ziet nooit meer iets van de andere kant terug. Heb dan de ballen om te zeggen dat je deze match of crush niet meer ziet zitten. Laat het niet doodbloeden, maar geef het kort maar krachtig de genadeklap. Met het zwaard van Damocles natuurlijk.